Legendarni samuraje słynęli ze swoich wręcz nadludzkich umiejętności walki wręcz. Co jednak było cechą, za którą byli najbardziej poważani? Oczywiście, szermierka! Mistrzowskie opanowanie walki ostrymi jak brzytwa mieczami Katana do dziś rozpala wyobraźnię twórców filmów i gier komputerowych, a szermierze tacy jak Miyamoto Musashi przeszli do historii! Co ciekawe, starożytne nauki na temat posługiwania się ostrzem przetrwały do dzisiaj pod postacią sztuk walki - Kenjutsu oraz Kendo. Nawet dzisiaj śmiałkowie mogą szkolić się, aby zostać prawdziwym samurajem!
Kenjutsu to starożytna szkoła walki mieczem, działająca w Japonii już za czasów samurajów, którzy bardzo cenili sobie jej nauki. Miecz w feudalnym Kraju Kwitnącej Wiśni stał się symbolem szlachectwa, otaczany był niemal boską czcią, niektórzy wierzyli nawet, że w ostrzu zaklęta jest dusza wojownika. Sztuka szermierki dzieliła się na trzy kierunki, w których mógł szkolić się uczeń. Itto-ryu pozwala na opanowanie walki jednym mieczem, zwykle słynną kataną. Kodachi-ryu nauczała posługiwania się mieczem krótkim, nazywanym wakizashi. Nito-ryu to najbardziej widowiskowy styl walki, uczący szermierki z użyciem dwóch mieczy naraz. Warto dodać, że niektóre z tych szkół samurajskich wciąż istnieje i oferuje swoje nauki nowym adeptom.
Treningi Kenjutsu rozpoczynano już w bardzo młodym wieku. Dzieci samurajów ćwiczyły walkę z użyciem drewnianych mieczy, które z czasem były zastępowane przez ostrą, prawdziwą broń. W dawnych czasach te wymagające treningi, często wzbogacane o realne pojedynki, kończyły się nawet śmiercią ćwiczących! Ciężkie ćwiczenia miały wyrobić u kandydata na samuraja wytrzymałość, odporność na ból i stres oraz rozwój umysłowy.
Uwspółcześnioną wersją Kenjutsu jest usportowiona sztuka walki — Kendo. Ten popularny styl uprawiany jest na świecie przez miliony ludzi. Organizowane są nawet mistrzostwa świata i Europy w Kendo. Tak samo, jak w innych japońskich sztukach walki, adepci szermierki oznaczają swój stopień zaawansowania poprzez posiadany stopień Kyu lub Dan, w przypadku mistrzów.
Praktyka, zarówno w Kenjutsu, jak i Kendo, polega na ćwiczeniach realnej walki z użyciem drewnianych mieczy nazywanych bokken. Różnica między tymi dwoma sztukami polega na tym, iż w przypadku Kenjutsu uczniowie nie posiadają żadnych ograniczeń względem zadawanych ciosów. Istnieje nawet idealne cięcie mieczem, które powinno rozciąć przeciwnika na skos od samego ramienia aż do pasa. Nazywany jest on kesagake, od nazwy strojów buddyjskich mnichów, które odsłaniały wspomnianą płaszczyznę trafienia. Dodatkowo, Kendo pozbawione jest uderzeń rękojeścią miecza, chwytów, podcięć i dźwigni, w które obfituje Kenjutsu. Co ciekawe, to właśnie z tej sztuki walki mieczem wykształciło się słynne Jujitsu! Adepci Kenjutsu mogą także ćwiczyć swoje umiejętności z użyciem prawdziwych, ostrych mieczy Katana, zadając cięcia w specjalnie przygotowane stojaki.
Mimo że obie opisywane sztuki są już dosyć archaiczne, pozwalają nam poczuć się, jak prawdziwi samurajowie. Walka z użyciem mieczy to spuścizna całej naszej cywilizacji, dlatego warto choć przez krótki czas jej spróbować. Kendo oferuje przy tym bardzo duże możliwości rywalizacji sportowej, które przypadną do gustu wszystkim miłośnikom współzawodnictwa. Kenjutsu z kolei spodoba się osobom, które chciałby doskonalić się nie tylko fizycznie, ale także duchowo. Surowe, wymagające treningi z użyciem miecza były sposobem na doskonalenie używanym już przez słynnych japońskich wojowników, nie zaszkodzi więc spróbować tego rodzaju medytacji na własnej skórze.